Dwars door Vlaanderen met een kampeerbus!

Vrijheid op vier wielen

Dat huren van die mobilhome deden we trouwens met voorbedachte rade. We willen namelijk tijdens de zomer een paar weken door Noorwegen trekken (noem ons maar naïef, we blijven dromen, ha) en we bedachten dat het misschien handig kon zijn om dat toch eerst even uit te testen alvorens all the way te gaan. Wel, deze week heeft ons toch het één en ander bijgeleerd. Ons gestuntel heeft waarschijnlijk voor groot jolijt gezorgd bij de andere campercrews. Van achter hun (soms mottige) gordijntjes, wie richt die mobilhomes in zeg? Welkom aan het jaren 70 interieur: bruin, bruiner, bruinst & plastiek c’est vraiment chique. Bon, dit even terzijde – want we zijn wel degelijk fan van reizen met de mobilhome.

De Huurbus

We huurden een kleine camperbus via Mobiloom waar je met vier in kan slapen (uitklapbaar dubbel bed boven de eettafel en stapelbed voor de kinderen achteraan), voorzien van keuken, koelkast, douche, wc en beperkte opbergruimte. Zeer vergelijkbaar met een grote camionette. Ermee rijden was easy peasy, let wel wij zijn dat gewoon, rijden met een camionette.

Het weer was alvast zeer uitdagend voor deze newbie camperaars: heel koud. Zo koud zelfs dat de camper via een ingebouwde anti-vorstveiligheid de schoonwatertank automatisch loosde. Twee keer vulden we de tank opnieuw en een dag later kwamen we er telkens achter dat het water er langs onder terug uitliep. Daarbovenop zagen we op vijf dagen tijd zowat alle seizoenen passeren: met veel wind, zon, regen, veel regen, sneeuw en veel sneeuw. Hallo natte jassen, modderschoenen, doorweekte handschoenen en te weinig droge sokken. We moesten dus enige creativiteit aan de dag leggen om alles droog te krijgen en ondertussen zelf ook nog een plekje in die mobilhome te behouden. Maar kijk, reizen is altijd een beetje avontuur.

Daarnaast was het ook even zoeken hoe dat nu zit met waterpomp, verwarming, lozen van het vuil water, wat met de inhoud van de wc en zoeken naar een plekje om te overnachten. De eigenaars van onze camperbus waren gelukkig heel communicatief en op elke vraag kregen we binnen de 2 seconden een antwoord. Qua overnachting hebben we gebruik gemaakt van twee apps: Park4Night &Campercontact, beiden zeer de moeite en makkelijk in gebruik.

We vertrokken geheel onvoorbereid op trot door België. Als in: we dropten op vrijdagmiddag wat spullen en eten in de mobilhome en begonnen te rijden. Zonder plan, zonder reservaties. Dat het Paasweekend was en heel België met een mobilhome op pad ging, dat hadden we dus niet voorzien.

De eerste avond bolden we richting de staatsbossen van Ravels en sliepen er op een stukje privé familieparadijs aan de vijver van opa en oma. Een dik privilege, wat we erg koesteren. Dit prachtige vennengebied is zeker een aanrader voor mooie wandelingen.

Een paar weken eerder liepen we er nog één van een 10-tal kilometer. Wanneer de Kalmthoutse heide te druk is, is dit een perfect alternatief om te ontdekken. Misschien niet zo bekend, maar beslist evenzeer de moeite.

Slaapplek: Staatsbossen, Ravels (geen voorzieningen voor campers)

De zaterdag voor Pasen gingen we op zoek naar de bloesems in Limburg. We hielden halt in Ulbeek en Borgloon. Bezoek in Ulbeek zeker de overdekte begraafplaats. Voor een heerlijke kop koffie en Limburgs gebak om duimen en vingers bij af te likken moet je bij Josefine zijn. Vanuit het centrum van Ulbeek vertrekken verschillende wandelingen die je midden de fruitgaarden en bloesems brengen. De bloesems stonden echt op het punt van openbarsten toen wij er waren.

In Borgloon liepen we even langs het beroemde kerkje, Reading between the lines. Waar we zeker niet alleen waren. De voorbode van onze zoektocht naar een volgende slaapplek. Een plekje vinden om te overnachten bleek niet bepaald gemakkelijk. Elke parkeerplaats bleek volgeboekt (dat was duidelijk een dikke misrekening, niet reserveren met Pasen). We hadden graag willen slapen tussen de fruitbomen, hier, maar het werd een minstens even fijne plek voor de deur van familie aan de rand van Bokrijk (met elektriciteit). A l’improviste lukt alles.

Limburg blijft ons trouwens altijd verrassen. Dit jaar zijn we er al gaan fietsen door de bomen en wandelen door het water. Ok, soms misschien wat té toeristisch (op bepaalde ogenblikken) maar er valt zoveel te ontdekken. En de kunst van slow living hebben ze daar echt begrepen – en dat schrijf ik met het grootste respect.

Slaapplek: aan de rand van Bokrijk, Hasselt

Met Pasen gingen we richting Genk, naar C-mine. Dit stond op het lijstje van de kinderen, voor de tweede keer – we waren hier al eerder. We deden er een rondje in het doolhof, ondertussen een klassieker. En klommen de terril zelf op – Winterslag. Doorheen Thorpark voor een fijne wandeling met top vergezichten van de omgeving eenmaal boven.

Na de middag reden we richting Beringen. Daar liepen we op de site van Be-mine. De avonturenberg is een dikke aanrader met kinderen. Een speeltuin met pit, zoals we dat graag hebben. Zijn hun benen moe dan kunnen ze zich vergapen aan de stunts van de mountainbikes op het parcours boven.

Er starten ook verschillende wandelingen vanop de site zelf.

Omdat we deze week zoveel mogelijk dingen wilden uitproberen, stonden we die avond op een ‘echte camping’. In de namiddag gebeld en het laatste vrije plekje telefonisch gereserveerd. De app gaf aan dat er slechts 8 plaatsen waren, maar bij aankomst bleek het toch om een vrij grote camping te gaan (groot volgens onze bescheiden amateuristische mening weliswaar). Een camping heeft als voordeel dat je nog eens een fatsoenlijke een douche kan pakken (en dus ook je rug en haar kan wassen zonder je dubbel te moeten plooien) en alle andere voorzieningen zijn aanwezig. Het is zeker niet onze favoriete parkeerplek. Maar we hebben er wel heerlijk geslapen, nul lawaai en een verse bakker op het terrein ’s morgens. Wat wil je nog meer?

Slaapplek: Lanaken, Camping Jocomo (alle voorzieningen)

Op maandag werden we wakker met rotslecht weer. Regen dat met bakken uit de lucht viel. We besloten toch maar even rond te rijden in de buurt. Kanne werd ons getipt. Een klein idyllisch plekje aan het water vlakbij Riemst en Maastricht, naast de grens met Nederland. Moedig zetten we door met een kleine wandeling van 5 km door regen, hagelbuien en sneeuw. Zelfs met dit weer kon deze plek ons wel charmeren. Open velden, wandelen langs het water, doorheen het bos en een glooiend landschap met mooie vergezichten. Hadden we de grens over gemogen, dan waren we zeker ook eens bij de Enci-groeve gaan kijken. Maar dat zal dus voor een volgende keer zijn.

De site van het Fort van Eben-Emael konden we droog en met zon bezoeken in de namiddag. We hebben enkel de wandeling bovenop het museum gemaakt. Het museum zelf bleek gesloten.

Slaapplek vinden voor ’s avonds bleek weerom niet zo evident. Overal stond alles vol en stonden er campers naast de parkings. Dus we besloten dan maar op de parking van het park van de Motten te overnachten. Alhoewel dat in theorie waarschijnlijk niet echt mag in België.

Slaapplek: Tongeren, park de Motten (geen voorzieningen)

’s Morgens werden we wakker met een dik pak sneeuw op de grond en evenveel sneeuw die uit de lucht bleef vallen. We liepen een rondje door Tongeren, over de oude vestingsmuren en langs het begijnhof. Tussen de sneeuwvlokken door konden we nog net Ambiorix ontwaren. Voor een bezoek aan het Gallo-romeins museum waren we hopeloos te laat. Veel op voorhand reserveren is duidelijk niet onze dada.

(Jammer genoeg zijn veel musea voor onze kinderen ook vaak veel te donker, waardoor dat soort bezoek eindigt met een hoop gezeur en gezaag – waarom dat lees hier)

De stad zelf is niet groot, maar het vernieuwde stadsgedeelte aan het park ‘De Motten’ was een fijne ontdekking. Doorheen de stad loopt een bewegwijzerde route die je langs de belangrijkste bezienswaardigheden brengt. Alle info bij de toeristische dienst.

In de namiddag ging het richting Hageland. Onderweg reserveerde ik een plekje bij een plaatselijke wijnboer op zijn veld aan de rand van het bos. Deze plekken zijn met stip onze favoriet. Kleinschalig, lokaal en meestal heel charmant gelegen in vergeten dorpen. We stopten langs de alom bekende Vlooybergtoren en bevroren compleet in de volgende sneeuwbui erbovenop. Maar ook deze kunnen we nu schrappen van ons lijstje. Binnenkort is onze catalogus “ te-bezoeken-in-België” helemaal uitgeput na een jaar als dit. We komen graag terug voor een extra wandeling in de streek.

Slaapplek: Danouise, naast de wijngaard bij de wijnboer (elektriciteit en water)

In de ochtend werden we alweer getrakteerd op een sneeuwtapijt. Dik ingepakt vertrokken we toch richting de kapel van Roeselberg, voor een heel mooie wandeling voorzien van een paar strakke kuitenbijters. Slechts 7 km, we wandelen normaal wel wat meer. Maar gezien het weer, hebben we alles wat ingekort – om bevroren tenen en verkleumde kindjes te vermijden. Doorheen het Walembos, langs holle wegen en prachtige landschappen. Het bos is nog een echt bos, lekker wild en niet te proper, veel modder en takken onderweg. Rijk aan Elzenproppen en woeste bomen.

Donderdag wilden we in Kortrijk aankomen, dus bolden we in de namiddag naar Oost-Vlaanderen, Zulte aan de Leie. Het dorp van Roger Raveel. We liepen er het dorp rond, kruisten het water met een overzet en lieten de kinderen het bos in.

Doorheen het dorp en kan je de Roger Raveelroute lopen en het museum bezoeken. Je loopt langs zijn atelier onderweg.

Slaapplek: Camperparkeerplaats Zulte (alle voorzieningen)

Op onze laatste dag hielden we halt in Kortrijk voor de expo Track & Trace, zowat het enige dat op onze denkbeeldige-non-planning stond voor we vertrokken.

Als rasechte verkaste West-Vlaamse was terugkomen in Kortrijk een ware verrassing. De stad heeft echt een complete metamorfose ondergaan de laatste jaren. Bovendien scheen de zon zowaar en liepen we met gemak een paar uur rond zonder ons te vervelen. De dag voordien had ik drie locaties geboekt vanop het parcours van Track & Trace. We combineerden de tour langs het parcours (zowel binnen als buiten) van de fototentoonstelling doorheen de stad met de zoektocht van FC De Kampioenen – voor elke z’n ding zo. Het parcours brengt je automatisch langs het beste van de stad.

Track & Trace, vond ik als concept heerlijk. Zeker wanneer je net als ons altijd kinderen meesleurt op ‘culturele’ uitstapjes – dan is dit wel de manier om het voor kinderen ook tof te houden. Voorzien van steps, regelmatig een koffiekoek en koffie onderweg kunnen we ons uren bezighouden zo. Eigenlijk is dit helemaal onze dada, wat ronddwalen doorheen een stad en gewoon ontdekken onderweg.

Een mooie afsluiter van onze week dwars door België. Van die Paaspauze hebben we dan toch maar mooi het beste gemaakt, ondanks het rotslechte weer.

Jazeker! Je bent enorm flexibel. We houden er heel erg van om veel te zien onderweg en dit is echt de ideale manier. Je kan quasi alles à la minute beslissen, wat voor ons een dikke plus is. Eten heb je steeds bij om zeurende kinderen te paaien. Zelfs de kinderen zijn fan. Het rijden zelf is voor hen minder saai, want ze kunnen zich makkelijker bezig houden onderweg met kleuren, spelletjes enz… Bij mooi weer is het waarschijnlijk nog veel leuker onderweg, dus dat testen we graag een volgende keer uit. Reizen met een mobilhome dwingt je bijna tot reizen. Ontdekken van simpele schoonheid onderweg. Met een traagheid waar we allemaal zo hard naar snakken.

We deden deze trip in 5 dagen, met twee kinderen van 10 en 6 jaar.

Mochten we langer op weg gaan, zouden we zeker een iets grotere camper huren, fietsen meenemen en onze route wat beter plannen, oeps. En mocht ik helemaal zot mogen doen, dan richt ik zelf een camper in (bye bye plastiek, bruine bekleding en vitrogordijntjes).

Huur camper via Mobiloom – dikke aanrader qua communicatie en prijs-kwaliteit.

Deze blog werd oorspronkelijk geschreven voor www.decampercrew.be

Kijk dus zeker eens op hun site voor inspiratie en lees tal van leuke blogs!